പാപിക്ക് ക്രിസ്തുവിൻറെ ആവശ്യം അനുഭവപ്പെടേണ്ടതുണ്ടോ?

പാപിക്ക് ക്രിസ്തുവിൻറെ ആവശ്യം.

പാപി ക്രിസ്തുവിലേക്ക് പോകുന്നതിനുമുമ്പ്, അയാൾക്ക് ശുദ്ധീകരണത്തിന്റെ ആവശ്യകത അനുഭവപ്പെടണം. അവന്റെ പാപത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ഒരു അവലോഹനം ഉണ്ടായിരിക്കണം അത് അവനോട് ക്ഷമിക്കാനും അവന്റെ ശക്തി വർദ്ധിപ്പിക്കാനും കഴിയുന്ന കർത്താവിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ദൈവത്തിനപ്പുറം യഥാർത്ഥ നീതിയില്ല. ദൈവത്തിലേക്കുള്ള ഏക വഴി ക്രിസ്തുവാണ്, അവൻ പറയുന്നു, “ഞാൻ തന്നേ വഴിയും സത്യവും ജീവനും ആകുന്നു; ഞാൻ മുഖാന്തരമല്ലാതെ ആരും പിതാവിന്റെ അടുക്കൽ എത്തുന്നില്ല.” (യോഹന്നാൻ 14:6).

തങ്ങളുടെ ആവശ്യം അറിയുന്നവരെ കാണിക്കാനാണ് യേശു പരീശന്റെയും നികുതി പിരിവ്കാരന്റെയും ഉപമ പറഞ്ഞത്. ദൈവിക സഹായം തേടുക. അവൻ പറഞ്ഞു, “ പരീശൻ നിന്നുകൊണ്ടു തന്നോടു തന്നെ: ദൈവമേ, പിടിച്ചുപറിക്കാർ, നീതികെട്ടവർ, വ്യഭിചാരികൾ മുതലായ ശേഷം മനുഷ്യരെപ്പോലെയോ ഈ ചുങ്കക്കാരനെപ്പോലെയോ ഞാൻ അല്ലായ്കയാൽ നിന്നെ വാഴ്ത്തുന്നു. ആഴ്ചയിൽ രണ്ടുവട്ടം ഉപവസിക്കുന്നു; നേടുന്നതിൽ ഒക്കെയും പതാരം കൊടുത്തുവരുന്നു; എന്നിങ്ങനെ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

ചുങ്കക്കാരനോ ദൂരത്തു നിന്നുകൊണ്ടു സ്വർഗ്ഗത്തേക്കു നോക്കുവാൻപോലും തുനിയാതെ മാറത്തടിച്ചു: ദൈവമേ, പാപിയായ എന്നോടു കരുണയുണ്ടാകേണമേ എന്നു പറഞ്ഞു. (ലൂക്കോസ് 18:11-13).

സ്വയം നീതികരിക്കൽ.

പരീശൻ ദൈവത്തിനെക്കാൾ “തങ്ങളിൽ തന്നെ” വിശ്വസിക്കുന്നവരെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു (ലൂക്കാ 18:8, 9). ഈ വിഭാഗം  മനുഷ്യർ നീതിമാനെന്ന് തോന്നി, കാരണം അവർ ജീവിച്ചിരുന്ന രീതി നിമിത്തമാണ്, അല്ലെങ്കിൽ കുറഞ്ഞത് നിഷ്ക്കർഷയോടെ ജീവിച്ചു എന്ന് നടിച്ചു. പരീശന്മാരുടെ നീതിയുടെ നിലവാരം മോശയുടെ നിയമങ്ങളും റബ്ബിമാരുടെ പാരമ്പര്യങ്ങളും കർശനമായി പാലിക്കുന്നതിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു. അത്, അടിസ്ഥാനപരമായി, പ്രവൃത്തികൾ മുഖേനയുള്ള നീതിയായിരുന്നു.

അവരുടെ സ്വമേധയാ ഉള്ള പ്രയത്നത്താൽ ദൈവം പ്രസാദിക്കും (മത്തായി 23:23). ഫാരിസൈക് ദൈവശാസ്ത്രമനുസരിച്ച്, അഥവാ (സ്വയംനീതികരണ)അവകാശപ്പെട്ട മഹത്തായ പ്രവൃത്തികളുടെ മതിയായ മതിപ്പ് തിന്മകളെ ഇല്ലാതാക്കും. തത്ഫലമായി, അവർ മറ്റുള്ളവരെ അവജ്ഞയോടെ വീക്ഷിക്കുകയും “നീതി” എന്ന തങ്ങളുടെ നിർവചനം അംഗീകരിക്കാത്ത എല്ലാവരെയും പുച്ഛിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഈ മതനേതാക്കന്മാർക്ക് ദൈവത്തിൻറെ ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു, അവനെ സ്നേഹിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയിൽ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. ജീവിതത്തിൽ തങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളും ലക്ഷ്യങ്ങളും മാറ്റേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത അവർ കണ്ടില്ല. അവർ നിയമത്തിന്റെ അക്ഷരാർത്ഥം ഊന്നിപ്പറഞ്ഞുകൊണ്ടു  , അതിന്റെ ആത്മാവിനെ അവഗണിച്ചു.

രക്ഷയിലേക്കുള്ള ഈ ഔപചാരിക (അംഗീകൃത വ്യവസ്ഥ കർശനമായി പാലിക്കൽ) സമീപനത്തിനെതിരെ യേശു  തന്റെ ശിഷ്യന്മാർക്കും അനുയായികൾക്കും ആവർത്തിച്ച്  മുന്നറിയിപ്പ് നൽകിയിരുന്നു. അവൻ പറഞ്ഞു, “നിങ്ങളുടെ നീതി ശാസ്ത്രിമാരുടെയും പരീശന്മാരുടെയും നീതിയെ കവിയുന്നില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തിൽ കടക്കയില്ല എന്നു ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു”.(മത്തായി 5:20 കൂടാതെ 16:6; ലൂക്കോസ് 12:1).

വിനയം.

ജൂത സാമൂഹിക അളവിലെ  ഏറ്റവും താഴ്ന്ന തലത്തിലുള്ള വ്യക്തികളെയാണ് നികുതി ശേഖരിക്കുന്നവർ   പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്. അവൻ സ്വയം ഒരു പാപിയായി അവനെ നോക്കി, ദൈവമുമ്പാകെ തന്റെ പാപങ്ങൾ ഏറ്റുപറയാനും അവന്റെ കരുണയ്ക്കായി യാചിക്കാനും പാപമോചനം നേടാനും “പോയി”. ദൈവത്തിൻറെയും മനുഷ്യരുടെയും മുമ്പാകെ യഥാർത്ഥ വിനയത്തിന്റെ ആത്മാവ് അവനുണ്ടായിരുന്നു, അത് പരിവർത്തനത്തിന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച തെളിവുകളിൽ ഒന്നാണ് (മീഖാ 6:8).

നികുതി പിരിവുകാരൻറെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകളുടെ ആത്മാർത്ഥതയെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അയോഗ്യതയുടെ വ്യക്തമായ പ്രകടനവും നൽകുകയും ചെയ്തു. പ്രാർത്ഥിക്കാൻ പോലും താൻ യോഗ്യനല്ലെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി. വേറെ പാപികളില്ല എന്ന മട്ടിൽ അവൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു. തൻറെ പല തെറ്റായ പ്രവൃത്തികളെക്കുറിച്ചും അവൻ ബോധവാനായിരുന്നു, അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസിനെപ്പോലെ, ദൈവകൃപയുടെ ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് അവനറിയാമായിരുന്നു (1 തിമോത്തി 1:15).

ആർക്കാണു ക്ഷമിച്ചുകിട്ടിയത്?

യേശു ഈ ഉപമ  അവസാനിപ്പിച്ചത് ഇങ്ങനെയാണ്: “ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു, ഇവൻ മറ്റുള്ളവരെക്കാൾ നീതീകരിക്കപ്പെട്ടവനായി തന്റെ വീട്ടിലേക്കു ഇറങ്ങിപ്പോയി; എന്തെന്നാൽ, തന്നെത്തന്നെ ഉയർത്തുന്ന ഏവനും താഴ്ത്തപ്പെടും, തന്നെത്താൻ താഴ്ത്തുന്നവൻ ഉയർത്തപ്പെടും” ലൂക്കാ 18:14).

നികുതിപിരിവുകാരൻ ദൈവത്താൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടുവെന്നും ദൈവ  മുമ്പാകെ നീതിമാനായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടുവെന്നും യേശു പ്രഖ്യാപിച്ചു. എന്നാൽ പരീശൻ ദൈവിക കരുണയും കൃപയും സ്വീകരിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് സ്വയം അയോഗ്യനാക്കി. ആത്മസംതൃപ്തി ദൈവസ്നേഹത്തിലേക്കുള്ള അവന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ വാതിൽ അടയ്ക്കുകയും സമാധാനത്തിൽ നിന്നും ക്ഷമയിൽ നിന്നും അവനെ കവർന്നെടുക്കുകയും ചെയ്തു അഥവാ സമാധാനവും ക്ഷമയും നൽകപ്പെട്ടില്ല . പരീശന്റെ പ്രാർത്ഥന ദൈവമുമ്പാകെ അസ്വീകാര്യമായിരുന്നു, കാരണം അത് വീണ്ടെടുപ്പുകാരന്റെ യോഗ്യമായ ഗുണങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല (യോഹന്നാൻ 14:13). പരീശൻ സ്വയം നീതിമാനാണെന്ന് കരുതി എന്നാൽ ദൈവം അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചില്ല.

മറുവശത്ത്, ചുങ്കക്കാരൻ   സ്വയം ഒരു പാപിയാണെന്നും ശുദ്ധീകരണത്തിന്റെ ആവശ്യകതയുണ്ടെന്നും അറിയാമായിരുന്നു (വാക്യം. 13), ഈ തിരിച്ചറിവ് ദൈവത്തിന് അവനെ പാപരഹിതനായി പ്രഖ്യാപിക്കാനുള്ള വഴി തുറന്നു-ദൈവിക കരുണയാൽ നീതീകരിക്കപ്പെട്ട ഒരു പാപി (റോമർ 5:1) . തങ്ങളോടും ദൈവത്തോടും ഉള്ള രണ്ടു പേരുടെയും മനോഭാവമാണ് അവരുടെ വിധി നിർണയിച്ചത്.

അവന്റെ സേവനത്തിൽ,

BibleAsk Team